

Het besturen van een ruimteschip is geen kleinigheid. Je hebt er uitgebreide grondstations voor nodig met fantastische apparatuur. Grote zalen vol met zoemende machines en stille mensen. Japan is een ruimtevaartnatie zo lijkt het. Grondstations kom je in vrijwel elke stad tegen.

In onafzienbare rijen bedienen mensen de knopjes.
Captain Getsiyaki kijkt toe. Eigenlijk is er voor hem geen tijd om naar huis te gaan.


En wat zo gek is: je hoort een vreselijk kabaal. De machines maken geluiden alsof het flipperkasten zijn. Game-geluiden alom. Oorverdovend. Hoe kunnen mensen geconcentreerd werken in deze omstandigheden?


En wat zijn dat voor mandjes met stalen knikkers? 1000 Yen per mandje...wat is dit? Acht mandjes dat is eh...ruim 50 euro....

Welkom in Japan's gokverslavingsindustrie. Pachinko is een eenflipperige bandiet. Er zijn redenen om uit het dagelijkse bestaan van Japan te willen ontsnappen. Sommigen trippen in de Pachinko. Jammer dat we nog geen geluid op de weblog hebben, het is essentieel om de verdoving te kunnen voorstellen. Pas als je weer buiten staat besef je wat zich hier afspeelt.
Gokverslaafden worden hier gemolken. Kansspelen voor geld zijn hier verboden. Daarom dat knopje met ogenschijnlijke invloed. Dan lijkt het een behendigheidsspel. En je kunt alleen merkwaardige prullen winnen. Da's immers niet illegaal. Net zomin als het bedrijfje een paar straten verderop waar die merkwaardige prullen verkocht kunnen worden bij een loket, tegen een vaste koers.
Zoals met alle verslavende waar: nooit aan beginnen. En echt waar: wij waren er alleen maar om te kijken.
Met dank van Harold en Carla voor de foto's uit dit 'paradijs'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten