Boek

In de Tokyose wijk Kanda zijn veel antiquariaten te vinden en ook die zien er onberispelijk uit.

Zoals veel zaken zijn ook de formaten van boeken gestandaardiseerd.

Een boekenplank ziet er dus in een handomdraai netjes uit. Alles is even groot.

De voorkant van een Japans boek is wat bij westerse boeken de achterkant is. Dat is even wennen. Het is heel handig bij tweetalige boeken. Die hebben vanzelf twee voorkanten.

Een populaire lectuurvorm is manga. Stripboeken in boekformaat. De strips zijn meestal in zwart-wit getekend maar de omslag is altijd heel kleurig. En iedereen leest het. Kinderen en volwassenen. Verbaas je er niet over als je in de metro een heer in krijtstreeppak een manga ziet lezen.

Een ander universeel populair genre is het pikantere werk. De Japanse zedenwet verbiedt het afbeelden van edele delen waardoor kijkers van pornofoto’s en pornofilms een fors beroep moeten doen op hun eigen fantasie. Kennelijk zit er een maas in de wet want getekende porno is ruimschoots voor handen. Erotische manga gaat als warme broodjes over de toonbank. Hoewel erotisch… het is zonder meer porno te noemen en het is, als dat mogelijk was, explicieter dan de realiteit. En omdat je kunt tekenen wat je wilt zijn alle voorkeuren te bedienen. Je zou er een studie aan kunnen wijden hoe de censuur om de tuin wordt geleid. Het lijkt erop dat er wel voorschriften zijn over wat er precies afgeplakt moet worden en in welk formaat. De tekenaars zijn heel creatief met deze regels. Zo kan het gebeuren dat je kleine zwarte balkjes in de tekening ziet waarachter en omheen een joekel van een geslachtsdeel te zien is. Het is kennelijk een kwestie van verhoudingen.