In Tokyo, bijvoorbeeld hier in Shimbashi, zie ik een rijtje winkels. Heel gewoon. Onopvallend maar misschien opmerkelijk is de grote grijze band in de gevel.
Als ik naar de universiteit fiets zie ik op een zeker moment dit. Een heel gewone straat. Aan het einde van de straat op enige hoogte een wit stuk gevel of zo met een groene band, waar je onderdoor kunt.
Dan weer ergens een viaduct. Op de achtergrond is nog juist de Shinkansen te zien. De hoge snelheidstrein die ten tijde van de Olympische Spelen van 1964 is aangelegd.
En dan echt iets heel vreemds: dat viaduct blijkt aan het dak van de winkels vast te zitten...
Mogen we je even voorstellen: de Tokyo Metropolitan Expressway!
Bij gelegenheid van diezelfde Olympische Spelen van 1964 werd door heel Tokyo een netwerk van autosnelwegen aangelegd. Vanwege de dichte bebouwing en de formidabele grondprijzen is de weg op palen over de bestaande wereld heengebouwd. Zonder meer is deze constructie het grootste bouwwerk van Tokyo. Om die reden wijdt elke architectuurgids over Tokyo er wel een hoofdstukje aan. Bij deze dus.
Het plannen van zo'n kolossaal bouwwerk is niet eenvoudig. De bochten hebben ruimte nodig en vind nog maar eens een strook land die zich met enige souplesse door een verstedelijkt gebied beweegt. Een eenvoudige oplossing is het volgen van de rivieren in het gebied. Die voldoen precies aan de criteria voor een goede route.
Deze methode voor het plannen van doorgaande wegen wordt veelvuldig toegepast in heel Azie.
Er wordt gezegd dat Tokyo met z'n rug naar het water leeft. Toch zijn er mensen die graag aan de rivier wonen. Zoals je ziet leidt dat tot interessante ontmoetingen.
De Metropolitan Expressway wordt soms gestapeld, om dan rakelings langs de bebouwing te gaan.
Gebruikmakend van de heuvels in de stad ontmoet de Expressway hier en daar het wegennet op maaiveldniveau. Er ontstaat dan op stedelijk niveau een stukje restruimte zoals onder een trap in een gebouw.
Soms wordt er ook nog wat aan de kleur en de vormgeving gedaan zoals hier in Roppongi.
Nabij een knooppunt in het Expresswaynetwerk kronkelen hier vier niveaus door elkaar. In het midden op maaiveld zie je een Koban. Een Police Box. En de vertaling 'box' is correct, het is een piepkleine politiepost. Op alle grote kruisingen vind je die. Soms bijna onzichtbaar vormgegeven. Politie voert hier geen blauw zwaailicht maar rood. En op de Koban brandt 's avonds dus altijd een rode lamp. Pas dus een beetje op als je hier 's avonds behoeftig door een overdaad aan hormonen aan het zoeken bent...
En daar fietsen wij dan ook nog eens tussendoor.
