Dit is een van mijn favorieten in Tokyo. In een traditionele Japanse stijl, de Shojin stijl, is de overgang tussen binnen buiten niet zo abrupt als in westerse architectuur gebruikelijk is. Denk maar aan wat zich er onder het ver overstekende dak bevindt. Het interieur met de bekende tatamimatten, de rijstpapieren schuifdeuren (Shoji),de veranda, halfhoge gordijnen, schuivende stormpanelen, een grindbed voor het opvangen van de regen.
In dit (splinternieuwe) gebouw zie je dat ook. De grens tussen binnen en buiten is moeilijk aan te wijzen. De vage overgang is ookvisueel vaag. De matglaspanelen maken delen van de gevel onscherp. Je ziet slechts aan de bomen en de open delen dat de foto wèl scherp is.
En achter die gevel gaat een eigenlijk heel gewoon gebouw schuil.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten