Natuurlijk meteen naar de buren gehold om te felicteren. Er ging net een televisieploeg weg dus wie weet was er even een pauze om ons te ontvangen. In ieder geval een mooie aanleiding om iets bijzonders in hartje Tokyo te laten zien.
De keizer geldt hier als kind van de Godin van de Zon en representeert de goddelijke en spirituele macht. Daarnaast is er een bestuurlijke macht bestaande uit de politiek, de bureaucratie en de industrie. In de tijd van de Shoguns was de militaire macht de baas, de Shogun was de generalissimo en had veel meer te vertellen dan de keizer. De feitelijke macht ligt meestal tussen een aantal machten in.
Tegenwoordig hebben de industriëlen en de bureaucratie samen de macht. De kracht van de democratie (de politici) is maar beperkt, in de jaren negentig versleet Japan 12 premiers in 10 jaar. Volgens mijn professor is Japan de facto een socialistisch land met excellent management. Grote hilariteit dus toen president Bush over de oorlog in Irak opmerkte dat "door een land te bombarderen een vruchtbare bodem ontstaat voor democratie, kijk maar naar Japan."
De macht van de keizer is in de praktijk al heel lang zeer beperkt maar het begrip 'goddelijk' is voor de buitenwereld een verwarrend idee. Misschien is dat wel de oorzaak van het probleem met de 'ereschulden' en de excuses voor het oorlogsverleden. Nog even nagevraagd bij de professor. De keizer had inderdaad weinig macht, ook in die tijd. Toch kan het zijn dat Japan gewoon niet graag heeft dat de keizer daar op aangekeken wordt. De keizerlijke familie staat in heel hoog aanzien, vandaar. De laatste tijd duiken er echter boeken op waarin geschreven wordt dat keizer Hirohito wel op de hoogte was en zijn invloed niet heeft aangewend om het allemaal anders te laten lopen. Dat een dergelijk debat hier op gang komt is op z'n zachtst gezegd heel bijzonder.
Opvallend is dat in dit overzicht van de diverse machten een groep ontbreekt: het volk. Premier Koizumi heeft lang geprobeerd het volk binnen deze machtsbalans een rol te geven. Koizumi treedt binnenkort af.
Alle gebouwen waar het keizerlijk paleis op uitkijkt zijn vrijgehouden van namen of reclame. Heel mooi.
En dit is Tokyo ten voeten uit. Er zijn prachtige plekken met groen en rust, maar ook de drukke straten met wolkenkrabbers. Naadloos naast elkaar. Dit thema kom je overal in Japan tegen, in alles. Super high rise naast traditionele houten huizen. Hypermodern met een diep respect voor de natuur. Bijna hysterische omgang met electronische hebbedingetjes naast het willen ervaren van het niets (Zen). Ontzag voor het fragiele. Gedrevenheid voor het perfecte, terwijl in de kunst juist de schoonheid van het onvolmaakte centraal staat.
Japan is ... en ook ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten