Harajuku"Liever plaatjes dan praatjes" is een van de gereedschappen bij het redigeren van deze weblog. De camera is waar het allemaal mee begint. Een digitale spiegelreflexcamera is, in combinatie met goed software, meer dan het halve werk. Vervolgens komt het er op aan het juiste gezichtspunt te kiezen en dat is niet altijd goed voor je rug. Zie foto hierboven. Ze zijn ook allemaal zo klein hier....
ThuisMet een goede zoomlens kom je een heel eind. En een macrostand voor het kleine spul.
Shirokane TakanawaDie macrolens kwam nog erg goed van pas trouwens bij die miniscule hondjes hier. ;-)
Hoe je zo'n hondje op de foto krijgt? Gewoon tegen de eigenares zeggen:"Kawaii desu nè.." Dat is Japans voor: "goh, wat schattig..." Nou, en dan ben je meteen vrienden. En dan vragen of je een foto mag maken. Natuuuuuurlijk mijnheer!
Shirokane Takanawa
ShibuyaMaar mijn allerbelangrijkste maatje is mijn fiets. (Op Frank na natuurlijk). Ik prijs nog steeds de dag waarop ik besloot 'm mee te nemen. Fietsen is niet echt een feest in Tokyo want er zijn geen fietspaden. Het autoverkeer laat weinig ruimte en op de stoep zijn de voetgangers niet op je aanwezigheid bedacht. Het vergt dus heel wat stuurmanskunst. Groot voordeel is dat je vanaf de fiets de stad echt beleeft. Vanuit de metro zie je niks, lopend is Tokyo te groot, auto hebben we niet en kan nergens stoppen. Fietsen dus.
En de komende maanden heb ik het mooiste werk dat ik mezelf wensen kan. Ik werk aan een boek over leven in Tokyo en daarvoor moet ik de hele stad door en foto's maken. En daarbij is de fiets: P E R F E C T.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten