Tokyo op zaterdagochtend om half zeven. Het is overduidelijk geen spitsuur als we naar Odaiba rijden. Odaiba is het Amsterdam Zuidoost van Tokyo. De universiteit gaat met een kraampje op de Design Festa staan. Het kon natuurlijk niet anders dan dat een architectuurstudent de kraam zou ontwerpen. Vanwege het examen meteen na dit weekend was het animo zonder meer beperkt en mijn kans om eindelijk weer eens wat te knutselen des te groter. Nou ging het wel om ontwerpen én bouwen dus het werd een zaak van vroeg op die zaterdagochtend.
Tony (bij de bus) is aannemer en voorzitter van het 'student governement'. Max (voorgrond) is architectuurstudent uit Philadelphia. Hij maakt prachtige dingen die niet altijd een gebouw kunnen worden. Ik zie hem eerder beeldend kunstenaar worden en een hele goede ook. We gaan met z'n drieën de stand bouwen.
Het budget was beperkt en daarom gebruiken we steigermateriaal en kratten als basis.
Opbouwen. Bleek dat we nou net in een hoekje staan waar het plafond veel lager is dan in de rest van de hal.
En dat terwijl we een stand met veel hoogte wilde hebben. Wel handig als je architect gewoon meebouwt. Dat scheelt een hoop gemekker.
Twee witte doeken dienen straks als projectiescherm. De twee stroken bruin kraftpapier houden het licht van de lampen weg en maken een mooie achterkant.
We zijn precies op tijd klaar als om half elf de ploeg met de computers komt. Goed idee van Tony om gewoon heel vroeg te beginnen.
Het hele team bij elkaar. Het onderste scherm is halfdoorlatend waardoor je een tweede projectie op het hogere scherm ziet. We hadden twee beamers plus twee doodgewone handspiegels van de 100 Yen shop. De projecties toonden in een lopende presentatie allerlei werk van de studenten.
Eigenlijk vond ik Temple University niet echt thuis horen op dit evenement. Of er zou meer hands-on moeten gebeuren. Misschien gaan ze volgend jaar op een ander evenement staan. In de post hieronder zie je wat er nog meer te zien was.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten